Taupo

Onderweg naar Taupo zijn we van alles tegen gekomen. Eerst zijn we bij de modderpoelen gestopt wat idd enorm stinkt en erg warm is. Daarna zijn we wezen lunchen bij een echte jaren 50 cafe langs de weg, geweldig eten en ongelofelijk gastvrij. Eenmaal weer op de route zijn we gestopt bij de aratiatia falls. We waren er net op tijd voor het openen van de sluizen,, wat een geweld, zo is er alleen wat kabbelende poelen en rotsen en ineens is er een woeste rivier maar zo ongelofelijk helder. De sluizen gaan drie keer per dag open en er klinkt vier keer een alarm van te voren zodat het voor iedereen in de buurt bekend is dat het gaat gebeuren. Onderweg zin we ook gestopt bij een glas blazerij, helaas mochten we geen fotos maken van het prachtige glaswerk en is heteen beetje te duur en kost aar om mee te nemen maar, zucht. Daarna ook een stop bij Huka falls een oneglofelijk woeste gedeelte van de rivier waar we ook nog mensen zagen in een jet boat, de longen uit hun lijf schreeuwen. De laatste stop was bij craters of the moon een modder en geijser landschap bove naar op een vulkaan. De grond was erg warm onder de voeten en overal rook maar zeker een belevenis. Grappig is toen wij in Whitianga waren in de hostel waren er twee duitse jongens nu drie honderd km verder kwamen we hun eerst bij de modderpoelen tegen en toen 100 km verder gisteravond hier in lake Taupo. Ze waren komen liften, zo klein kan de wereld dus zijn ondanks dat het land ze groot is.